و باز هم قصه تکراری بازداشت ,گرفتاری,زندان و شکنجه
شنیدن گزارش و اخبار مبتنی عزم راسخ انکارکنندگان وجود ما برای محو انچه خود انگاشته اند
دیدن به مسلخ رفتن دسته دسته مثل من و توها
این ها همه و بیشتر از آن نیز در جلوی چشم من و تو رژه میروند و لگدکوب میکنند هر چه که مانده را
می بینیم و میشنویم
آه میکشیم و حسرت میخوریم
و دیگر هیچ.
باز هم پیله های تنهایی و خودتنها انگاریهایی که حاصلش تنها واگرایی تخیلی فردمحور است.
هنوز هم به درستی نمیخواهم دلیل این همه برخورد و در کنار ان انکار و نوعی شترمرغ صفتی بیمارگونه مدعیان اخلاق و سردمداران سلامت اجتماعی را با جماعتی که ازارش به کسی نرسیده درک کنم.
برای
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر